Ένθετο τέχνης 129
Φυσικὸ βότσαλο θαλάσσης
(ὕψ.: 15 ἑκ., πλ.: 18 ἑκ.). Ἀσήμι 925° καὶ χρυσός.
Ὁ τεχνίτης εἶδε τὸ βότσαλο κι ὁραματίστηκε τὰ Μετέωρα· παρατήρησε τὶς βοτσαλοσχισμὲς κι ἔστησε τὴν καστροπολιτεία· σμίλεψε τὸ ἀσήμι καὶ τὸν χρυσὸ κι ἔπλασε ἀσκητήρια, ναούς, σκάλες, δίχτυα κι ὅλα ἐκεῖνα ποὺ συνθέτουν τὸ μεγαλεῖο τῶν μετεωρίτικων μοναστηριῶν.
Στὸ μακροχρόνιο αὐτὸ ἔργο τῆς μικρογλυπτικῆς ἐφαρμόστηκαν ὅλες οἱ τεχνικὲς τῆς ἀργυροχρυσοχοΐας: ἡ χαρακτή (μὲ σκληρὴ γραφίδα καὶ ἐξέλαση ρινίσματος μὲ τὸ χειροκάλαμο), ἡ κτυπητή (μὲ μαλακὸ μέταλλο), ἡ φουσκωτή (γιὰ ν' ἀποδοθεῖ ἡ γλυπτικὴ τοῦ ὄγκου). Ἡ μακροχρόνια πείρα καθοδήγησε σοφὰ τὴν ἀκριβὴ σειρὰ τῶν ἐργασιῶν: κοψίματα, τροχίσματα, ἐγχαράξεις πάνω στὰ λεπτὰ φύλλα τοῦ ἀσημιοῦ. Κι ὕστερα ἀπ' ὅλα αὐτὰ οἱ συγκολλήσεις μὲ τὸ λειωμένο ἀσήμι καί, ἐκεῖ ποὺ ἔπρεπε νὰ τονιστεῖ χρωματικὰ τὸ ἔργο, οἱ προσθῆκες τοῦ χρυσοῦ. Τέλος, τὰ ἀργυρόχρυσα οἰκοδομήματα, οἱ γέφυρες, οἱ σκάλες, τὰ κυπαρίσσια καὶ οἱ θάμνοι συγκολλήθηκαν μὲ εἰδικὴ κόλλα ποὺ ἀνακατεύτηκε μὲ ρινίσματα βράχου γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ πλήρως ἡ αἰσθητικὴ ἑνότητά τους.
Κι ἂν τὸ μοναστήρι «εἶναι τόπος παρουσίας τοῦ ἀνθρώπου καί, τώρα ἐδῶ, τόπος καὶ Θεοῦ, ὅπου καταξιοῦται ὁ χῶρος καὶ διασφαλίζεται ὁ ἐσχατολογικὸς προσανατολισμός», κατὰ τὴν ρήση τοῦ Γέροντος Αἰμιλιανοῦ τοῦ Σιμωνοπετρίτη, ὁ καλλιτέχνης τοῦ ἀριστουργήματος τῆς καστροπολιτείας δουλεύοντας περίτεχνα τὸν χρυσὸ καὶ τὸ ἀσήμι ἔντυσε μὲ αὐτὰ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό. Γιατὶ ὁ χρυσὸς καὶ κάθε πολύτιμη ὕλη μέσα στὴν Ἐκκλησία σύμβολο εἶναι τῆς ἐσχατολογικῆς δόξας τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ μακριὰ θητεία τοῦ Σταύρου Καβαλλάρη στὸ τίμιο ἐπάγγελμα τοῦ ἀργυροχρυσοχόου, ἡ ἀνεπιτήδευτη σχέση του μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἡ ἁρμονικὴ συμβίωσή του μὲ τοὺς οἰκείους του ὡς σύζυγος, πατέρας καὶ παπποὺς ἀκτινοβολεῖ στὴν κάθε ἐπικοινωνία σου μαζί του τὸ μοναδικὸ χαρακτηριστικό του: τοῦ αὐθεντικοῦ τεχνίτη τῆς Ἐκκλησίας.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΜΑΡΙΝΗΣ