Ένθετο τέχνης 110

Σιμόνε Μαρτίνι (π. 1284-1344)

ένθετο τέχνης


Δεν είναι εύκολο για κανέναν να προσπεράσει την υψηλή ποιότητα της ζωγραφικής του Σιμόνε Μαρτίνι. Ζωγράφος εικόνων της περιόδου του τέλους του 13ου και των αρχών του 14ου αιώνος, μαθητής κατ' αρχήν του Ντούτσιο Ντι Μπουονινσένια (στο εργαστήριο του οποίου διδάσκεται την τεχνική της αυγοτέμπερας και το εικονογραφικό στοιχείο της βυζαντινής τέχνης), ασκείται και διαπρέπει στην συνέχεια στην τοιχογραφία –στην τεχνική του «φρέσκο»– στην οποία τον μυεί ο μεγάλος δάσκαλός του Μέμμο Ντι Φιλιππούτσιο. Αυτός θα τον γνωρίσει αργότερα στον Τζιόττο με τον οποίο θα αντιπαρατεθεί.

Εκπαιδευμένος στην Σιένα την εποχή της μεγάλης ακμής της, όπου συνέρρεαν χρυσοχόοι, ζωγράφοι, μικρογράφοι, γλύπτες από την Βόρεια Ευρώπη για να δουλέψουν κατασκευάζοντας αποκλειστικά αντικείμενα τέχνης, ο Σιμόνε Μαρτίνι κυριάρχησε από νωρίς στην ομάδα του Ντούτσιο Ντι Μπουονινσένια και επηρέασε αναμφισβήτητα την τέχνη της Φλάνδρας. Ανακηρύχτηκε επίσημος ζωγράφος της Κυβέρνησης της πόλης-κράτους της Σιένα και αντιπαρατίθεται σθεναρά με την υψηλή αισθητική της τέχνης του στα νεωτεριστικά στοιχεία της ζωγραφικής του Τζιόττο. Ο Σιμόνε Μαρτίνι από την Σιένα και ο Τζιόττο από την Φλωρεντία καλούνται στην Ασσίζη, στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου. Ο Τζιόττο ζωγραφίζει το καθολικό και ο Σιμόνε Μαρτίνι το παρεκκλήσιο του Αγίου Μαρτίνου λίγα χρόνια αργότερα. Νωρίτερα είχε πάρει την εντολή να ζωγραφίσει πορτραίτα της αριστοκρατικής οικογένειας Αντζιό της Νεάπολης, ενώ για αρκετά χρόνια εκτελεί παραγγελίες εικόνων-πολύπτυχων για διάφορα μοναστήρια της Τοσκάνης και της Ούμπριας.

Η κομψότητα των μορφών του στον δουλεμένο χρυσό κάμπο με τα ανάγλυφα φωτοστέφανα, το ακριβές γούστο του χρώματος, η ιερατικότητα των κινήσεων και η εκτεταμένη χρήση της γραμμής κάνουν τον Σιμόνε Μαρτίνι ιδανικό εκφραστή της ιταλικής εικονογραφίας προ του 1300. Η τέχνη του αριστοκρατική, ευαίσθητη, εκλεκτικά παραδοσιακή ενάντια στην καινούργια «γλώσσα» του Τζιόττο εκφράζει το πρότυπο του καλλιτέχνη, τα έργα του οποίου πρέπει να διαβάζονται σαν ένα ποίημα ή μια μελωδία. Μέσα από μια εσωτερική καθαρή ομορφιά η ζωγραφική του ενώνει σε ένα μοναδικό έρωτα το δημιούργημα και τον Δημιουργό. Μικρό παράδειγμα η εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας (από πολύπτυχο που πιθανόν βρισκόταν στον καθεδρικό Ναό της Σιένα, 1331) του Λουτζινιάνο Δ΄ Άρμπια που σήμερα εκτίθεται στην Εθνική Πινακοθήκη της Σιένα.

ΝΙΚΟΛΑΣ Α.ΧΟΥΤΟΣ

Όλα τα ένθετα τέχνης: